Weg van Myanmar

(For English, scroll down)

Luistertip: 'The Road to Mandalay' (Robbie Williams)

Na weken van hitte, waait een koele wind ons toe. We zijn in het noorden van Myanmar, in bergachtig gebied waar de temperatuur zo'n acht graden lager ligt. Het stadje Pyin Oo Lyin ligt ten noordoosten van Mandalay, en wij kwamen er in alle vroegte na een rit van acht uur met een nachtbus aan. Pyin Oo Lwin draagt nog duidelijk sporen van de Britse koloniale overheersing: verspreid over de kleine stad staan nog prachtige oud-koloniale villa's met het karakteristieke vakwerk van rond de eeuwwisseling. Pyin Oo Lwin werd pas eind 19e eeuw gesticht als een plek voor het Britse gezag om de hitte van Mandalay te ontvluchten in de zomer. Ook de Britse voorliefde voor tuinen is er zichtbaar want de grootste attractie hier zijn de National Kandawgyi Gardens die zich in het zuiden van het stadje rondom een meer uitstrekken. We gaan er op de fiets naartoe en lopen een rondje door een bamboebos, over een 'swamp walk', langs orchideeën en kruiden, een vlindermuseum en een gnoegeit. Ooit van gehoord? Voor ons ook een nieuw soort dier. We voerden hem bananen maar na vier stuks keerde hij zijn kont naar ons toe.

Op de tweede dag in Pyin Oo Lwin verlieten we het stadje alweer om er 's middags weer terug te keren. We namen de trein naar Naung Pein om het meer dan honderd jaar oude Gokteik viaduct te bewonderen, waar de trein een klein uur voor die plaats overheen rijdt. Het Gokteik viaduct is het hoogste viaduct van Myanmar en ligt ruim honderd meter over een met dichte bossen begroeide vallei waar in de diepte de rivier de Gohtwin stroomt. Om het niet te snel te beschadigen, rijdt de trein er stapvoets overheen dus je hebt uitgebreid de tijd om te genieten van het uitzicht en foto's te nemen. Wat iedereen dan ook gretig deed. In Naung Pein stapten we uit en wachtten op de trein terug naar Pyin Oo Lwin waar we in drie uur naartoe boemelden door een prachtig groen landschap met een biertje in de hand. 

Voor Pyin Oo Lwin waren we twee dagen bij het Inlemeer, een groot rechthoekig meer dat zich in zuidelijke richting uitstrekt tussen groene heuvels vanaf het stadje Nyaungshwe. Het Inlemeer is een van de grote toeristische attracties van Myanmar en Nyaungshwe heeft dan ook een overvloed aan guesthouses, hotels en restaurantjes. Toch blijft het een kalm plaatsje waar het prettig kuieren is. Ook bij het Inlemeer was het koeler dan we gewend waren en we durfden er zelfs een kamer te nemen zonder airco. Na de eerste nacht in die kamer stapten we rond half 8 op een longtailboot met comfortabele stoelen om het meer te gaan verkennen. De boot bracht ons naar twee schilderachtige dorpjes met huizen op palen, een sigarenfabriekje, een weverij waar ze ook de stelen van lotusbloemen gebruiken, een Pagoda en een klooster op palen. Ook voeren we door de zogenaamde drijvende tuinen: uitgestrekte moestuinen met allerlei soorten groente die op het water worden gekweekt. De vergezichten op het meer met de vredig peddelende vissers deden de rest. De volgende dag fietsten we nog naar een wijnboerderij op een heuvel. We proefden vier soorten wijn en dronken er nog twee uitkijkend over de vallei en het meer. 

In de bus van Bagan naar het Inlemeer kwamen we twee oude bekenden tegen: John en Dominique, die we bij de grensovergang hadden ontmoet. Zij hadden de dagen ervoor ook tempels bezocht in Bagan. Want dat doe je op de uitgestrektste archeologische vlaktes van Bagan: je huurt een 'e-bike' en rijdt van oude tempel naar oude tempel, waar er ruim 3.000 van verspreid staan over een gebied van zo'n honderd vierkante kilometer. In de hitte is zo'n e-bike het ideale vervoersmiddel: je hoeft niet te trappen en je gaat hard genoeg om verfrissende wind te vangen. Het is ook geen elektrische fiets zoals wij ze kennen maar een scooter die rijdt op elektriciteit. Idee om die in te voeren in de grote Aziatische steden in plaats van die vervuilende benzinedingen? Op twee ochtenden bekeken we meerdere tempels die op zichzelf interessant en mooi genoeg zijn maar het mooiste is toch het uitzicht over de omgeving als je bovenop een van de tempels staat. Met de spitse torentjes van de tempels die boven de lage begroeiing uitsteken, is het net een sprookjesbos. In het hotel koelden we af in de airco en keken we het songfestival terwijl we al wisten dat Nederland niet gewonnen had. 

En nu gaan we de hitte weer opzoeken: de laatste dagen zijn we in Mandalay, de tweede grote stad van Myanmar. En dinsdag gaan we Myanmar verlaten. Weg van de vrouwen met thanaka op hun gezicht, de mannen met longyi's om hun middel, de gouden stupa's, de vriendelijkheid, 'Min ga la bar!', de groene heuvels. Weg van dit bijzondere land. 

English translation

The road to Mandalay 

After weeks of heat, finally a refreshingly cool wind. We are in northern Myanmar, in the mountainous areas where the temperature is about eight degrees lower than in the low land. The town of Pyin Oo Lyin is located northeast of Mandalay, and we arrived here early in the morning after an eight-hour drive on a night bus. Pyin Oo Lwin clearly shows traces of the British colonial times: spread across the small town you find beautiful old colonial villas with the characteristic timber work of the early 20th century. Pyin Oo Lwin was founded in the late 19th century as a place for the British rulers to escape Mandalay's heat in the summer. The British obsession with gardens is also visible because the biggest attraction here is the National Kandawgyi Gardens which are situated around a lake in the south of the town. We go there by bike and walk through a bamboo forest, a swamp walk, along orchids and herbs, a butterfly museum and a takin. Ever heard of this animal? To us it was also a first. We fed him bananas but after four he turned his back to us. 

On the second day in Pyin Oo Lwin, we left the town to return again in the afternoon. We took the train to Naung Pein to admire the century old Gokteik viaduct, which the train crosses an hour before that place. The Gokteik viaduct is the highest viaduct of Myanmar standing more than a hundred meters above a valley with thick woods, through which the river Gohtwin flows. While the bridge has been renovated several times, the train very slowly crosses the bridge not to cause to much movement, so you have plenty of time to enjoy the view and make pictures. What everyone on the train was eager to do. In Naung Pein we stopped and waited for the train back to Pyin Oo Lwin, in which we spent three hours rambling through a beautiful green landscape with a beer in hand. 

Before Pyin Oo Lwin we spent two days at the Inle Lake, a large rectangular lake that extends southward between green hills from the town of Nyaungshwe. The lake is one of Myanmar's major tourist attractions and Nyaungshwe has an abundance of guesthouses, hotels and restaurants. Still, it is a calm place where you can laze and linger quite nicely. Also at the lake it was cooler than we were used to and we even dared to take a room without air conditioning. After the first night in that room, at half past seven, we boarded a longtail boat with comfortable chairs to explore the lake. The boat brought us to two picturesque villages with houses on stilts, a cigar factory, a weaving shop where they also use the stems of lotus flowers, a pagoda and a monastery on stilts. We also navigated through the so-called floating gardens: extensive vegetable gardens with all kinds of vegetables grown on beds floating in the water. The vistas on the lake with the peaceful paddling fishermen made the picture complete. The next day we cycled to a vineyard on a hill. We tasted four kinds of wine and drank two more glasses gazing out over the valley and the lake. 

In bus from Bagan to the Inle Lake we bumped into two old acquaintances: John and Dominique, whom we met at the border crossing. They had also visited temples in Bagan the previous days. Because that is what one does on Bagan's vast archaeological plains: you rent an 'e-bike' and drive from ancient temple to ancient temple, of which more than 3,000 are spread over an area of about one hundred square kilometers. In the heat, such an e-bike is the ideal means of transport: you do not have to peddle and you're going fast enough to catch a refreshing wind. It is also not an electric bicycle as we know them but an electric scooter. Maybe an idea to introduce them in big Asian cities instead of the ones running on polluting gasoline? Two mornings we visited several temples that are interesting and beautiful, but the most enchanting is the view of the area if you stand on top of one of the temples. With the pointed towers of the temples protruding the low vegetation, it looks just a like fairytale forest. At the hotel we cooled down in the air conditioned room and watched the Eurovision Song Contest festival knowing that the Netherlands had not won. 

And now we are taking the road to Mandalay, down hill and back into the heat of the second city of Myanmar. And on Tuesday we will leave Myanmar. Leaving the women with thanaka on their face, the men with longyis around their waist, the golden stupas, the friendliness, "Min ga la bar!", the green hills. Leaving with a great first introduction to this particular country.