Van Vänern naar Varberg en verder

Er was eens een Zweedse kunstenaar die aan de westkust een kunstwerk bouwde van wrakhout. Het werd een heel bouwwerk waar je doorheen kon lopen van de bossen naar de keien aan het water van het Kattegat. De kunstenaar heette Lars Vilks en het waren de jaren tachtig. Bewoners en de gemeente van de streek dachten eigenlijk dat Lars het tijdelijk had neergezet en wilden dat hij het weer weg zou halen. Maar dat was niet Lars’ gedachte. Een lange vervelende periode van brandstichting en rechtszaken begon en toen kwam Lars samen met de koper van zijn kunstwerk met een ludieke en slimme oplossing: in 1996 verklaarde hij de plek waar zijn kunstwerk stond tot de staat Ladonia en zijn kunstwerk tot cultureel erfgoed. Een koningin die op zaterdag resideert maakte het af en Zweden had er weer een toeristische trekpleister bij. Maar wel een moeilijk bereikbare want het is nog een behoorlijk wandel- en klimwerkje om er te komen. Wij kwamen er per fiets die we achter hadden gelaten om Ladonia verder te voet te benaderen. Die ochtend waren we om kwart voor 12 weggefietst bij de mooie rustige camping in het dorpje Jonstorp. We fietsten door uitgestrekte korenvelden en langs typische Zweedse huizen naar het dorpje Mölle dat dichtbij de uiterste punt van het schiereiland Kallaberg ligt. Daar lunchten we en fietsten heuvel op heuvel af via die uiterste punt naar Ladonia, waar we Lars’ kunstwerk inkropen. Het was donderdag, dus de koningin was er niet. 

De zondag ervoor reden we weg uit Dalsland, richting Vänern, het grootste (veen)meer van Zweden. De eerste plaats die we tegenkwamen was Åmål, bekend van de lesbische tienerfilm ‘Fucking Åmål’ uit de jaren negentig. Daarna reden we naar Karlstad waar we in een groot park vol zonaanbidders en een kindertreintje broodjes aten aan het water. Karlstad ligt op de meest noordelijke kant van het meer en vandaaruit reden we langs de oostkant weer naar het zuiden om te eindigen in het plaatsje Mariestad dat ook aan Vänern ligt. Daar zetten we op de plaatselijke camping onze tent op, met alweer uitzicht over een meer. Vogels te over daar. We kregen bezoek van wilde eenden, kokmeeuwen, kwikstaarten, brandganzen, huismussen, kauwtjes en een merel. De volgende ochtend dronken we koffie in Mariestad en reden verder langs het meer naar het zuiden. Al snel kom je dan in het Kinnekulle natuurreservaat, een hoge beboste heuvel die een geweldig uitzicht over het meer geeft. Na een korte wandeling reden we in de regen verder via Lidköping naar een landtong in het meer waar een oud kasteel op staat. Vanaf Kinnekulle hadden we het al zien liggen. Het is wit met rode daken en in het Zweeds heet het Läckö slott. 

Het Läcko slott is een middeleeuws kasteel en behoorde ooit tot de eerste koninklijke familie van Zweden. We kregen er een rondleiding terwijl het buiten maar bleef regenen. We hadden de tent inmiddels al opgezet op de kleine camping in het bos naast het kasteel dus we konden er meteen in kruipen. De eerste keer dat we dat middagbiertje in de tent dronken in plaats van ervoor. Gelukkig werd het langzamerhand droger en scheen de zon weer toen we onze avondmaaltijd opschepten en het Läckö slott door de bomen in de avondzon zagen liggen. De volgende ochtend kon de tent dus droog de auto in en reden we naar Lidköping voor een ‘fika’ bij een koffietentje van geel geverfd hout. Van Lidköping reden we in een paar uur naar Varberg, een badplaats met kleine pier, een haven en een vesting aan het water. Drie campings bekeken we voor nummer vier goedgekeurd werd: een kleine camping bij een oude boerenhoeve met een prachtig uitzicht over een weiland vol schapen met daarachter de zee. En een spoor waar om het kwartier een trein over boemelde. Net als de zon, waren ook de eerste treinen weer vroeg.

En nu zijn we in Malmö voor de laatste dagen van onze vakantie in Zweden. Na twee nachten Jonstorp reden we in anderhalf uur  naar deze derde stad van Zweden. We nemen ook de trein nog naar het oude stadje Lund en rijden zondag de Öresundbrug op naar Denemarken om zo weer op huis aan te gaan.