Met de camper naar het Noorden

De zon scheen weldadig op het dek van de boot die ons over de Oostzee van Duitsland naar Denemarken bracht. Na zes dagen Mecklenburg-Vorpommern, de noordelijkste deelstaat van voormalig Oost-Duitsland, zouden we de volgende zes doorbrengen op Bornholm, een Deens eiland middenin de Oostzee tussen Duitsland en Zweden in. Het leek even alsof we die weldadige zon meenamen over het water maar op Bornholm trad de wisselvalligheid van de afgelopen dagen al weer in, ons herinnerend aan het feit dat we in september op vakantie zijn in het noorden van Europa. Reden: Peter Gijs gaat volgende week donderdag op summerschool in Kopenhagen en het leek waanzin om de al geplande vakantie niet daarmee te combineren.  Dus verplaatsten de plannen zich van Zuid-Frankrijk naar Noord-Duitsland en Bornholm en, rekening houdend met het weer, van tent naar camper. Met dank aan Willy en Cor, tante en oom van Peter Gijs, van wie we er een konden lenen. Dus zo togen wij op vrijdag 30 augustus vanuit Wezep op weg in onze grijze Ford Transit, omgebouwd tot comfortabele woonwagen met een bed overdwars waar we maar net tussen passen. Eerste stop: Schwerin. 

Schwerin is een middelgrote plaats in Mecklenburg-Vorpommern, gunstig gelegen aan een van de grootste meren van Duitsland. Na een pittige rit met veel files rond Hamburg, reden we rond zeven uur ‘s avonds een rustige kleine camping op die pal aan dat meer ligt, in een dorpje in de agglomeratie van Schwerin. En daar het die dag nog zonnig en warm was, namen we meteen maar een duik. Zwemmend zagen we in de verte het centrum van Schwerin liggen, waar we de volgende dag met de streekbus heen gingen. Die volgende dag was het dertig graden, de zomer nog in volle glorie, we zochten de schaduw op waar het kon. Schwerin heeft een mooie oude binnenstad en een prachtig, sprookjesachtig maar ook wat protserig slot, dat een beetje doet denken aan een Frans kasteel langs de Loire. We liepen door de rijk aangeklede kamers van de laatste hertog en hertogin en zochten tevergeefs het portret van Hendrik van Mecklenburg-Schwerin, de echtgenoot van onze koningin Wilhelmina. Tegenwoordig zetelt ook de regering van de deelstaat er, een mooie combinatie van behoud van erfgoed en nieuw bestuur. Die avond kookten we ons eerste maal in de camper en namen nog een frisse duik in het Schweriner meer, nu het nog kon. 

Want ja, de volgende dagen begon het weer toch echt om te slaan. Vanuit Schwerin reden we richting de Oostzeekust en stopten in het hanzestadje Wismar, met mooi oud centrum vol vakwerkhuisjes en Nederlands-aandoende gevels en drie grote kerken. In de haven kochten we een broodje haring (‘matjes’), direct van een vissersboot. We reden verder tot Heiligendamm, een badplaats met grote witgeschilderde hotels en een lange pier. In 2006 werd er een top van de G8 georganiseerd en eigenlijk voelde het er nog steeds een beetje afgesloten van de rest van de wereld, maar dat kon ook door het koude, regenachtige weer komen. Gelukkig knapte het weer wat op toen we langs de kust naar het schiereiland Fischland-Darss-Zingst reden, vroeger drie losse eilanden maar door aanslibbing inmiddels met elkaar en het vaste land verbonden. Aantrekkingskracht zijn de witte stranden met direct erachter bossen met veel naaldbomen. Bij Prerow, een druk toeristisch plaatsje, vonden we een camping waar plek was. Je kon er zelfs in de duinen staan, zodat de wandeling naar het strand zo kort mogelijk kan zijn. Wij vonden het naaldbos goed genoeg en aten ‘s avonds buiten voor de camper, bij het constante gekabbel van het gesprek van onze Duitse buren, die ook tijdens het kaarten elkaar de oren van het hoofd kletsten. 

Het waren gelukkig geen ochtendmensen want in weldadige rust genoten wij de volgende dag van ons ontbijt en besloten die dag naar Rügen te rijden. Rügen is het grootste eiland van Duitsland en ligt dichtbij de Poolse grens. Vanwege de mooie stranden en stijlvolle badplaatsen kan het er zomers nogal druk zijn en dat merkten ook wij de drie dagen dat we er doorbrachten, ondanks dat september al begonnen was. De meeste toeristen die we zagen behoorden echter wel voornamelijk tot één bepaald soort: de grijze golf, oftewel: de doelgroep van omroep Max. We bereikten Rügen via de grote brug bij Stralsund, waarvan we vanuit het dorpje Altefähr mooi de skyline konden zien liggen vanuit een ouderwetse strandstoel aan de koffie. Als uitvalsbasis kozen we een natuurcamping bij het plaatsje Lohme aan de noordkust, dicht tegen de bossen van het grote Jasmunder National Park, dat zich uitstrekt langs de kust tot Sassnitz. Een kust die hoog boven de zee uittorent, met indrukwekkende witte krijtsteenrotsen. We zijn er drie nachten gebleven en vulden dag 1 met een busrit naar de badplaatsen Prora, Sellin en Binz en dag 2 met een wandeling door de bossen van het park en over het kiezelstenen strand, waardoor we de spectaculaire krijtstenen rotsformaties zowel van boven als van onder konden bewonderen. Dag 1 bood nog een interessante duik in de recente Duitse geschiedenis: in Prora staan de restanten van een megalomaan, één kilometer breed vakantiecomplex uit Hitler-Duitsland, bedoeld om tienduizenden arbeiders een identieke vakantiebelevenis te gunnen onder het motto ‘Kraft durch Freude’. Doordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, is het nooit afgebouwd en na de oorlog werd het gebruikt door het leger van de DDR. Het grijze staalbeton van het complex contrasteert volledig met de sierlijke strandpaviljoens en strandvilla’s in Sellin en Binz, die een soort vrolijk opgeknapte vergane glorie uitstralen, en een suggestie geven van hoe Scheveningen eruitzag voordat een zekere projectontwikkelaar zijn sloopwerk kon doen. Met een Aperol spritz in een strandstoel zagen we de zon onder gaan. 

Na drie nachten Rügen, was de dag gekomen dat we Duitsland gingen verlaten. Op donderdag 5 september reden we de camper op de ferry naar het Deense eiland Bornholm: deel twee van onze Noordse vakantie.