Eilandhoppen langs de Bohuslänse kust

De wereldberoemde Zweedse actrice Ingrid Bergman bracht haar zomers graag door in Fjällbacka, een pittoresk gelegen plaatsje aan de Westkust. Maar niet alleen Bergman heeft Fjällbacka bekend gemaakt; ook laat de Zweedse misdaadschrijfster Camilla Läckberg er menig moord plaatsvinden en komt de kloof tussen de rots waarrond Fjällbacka gebouwd is voor in de verfilming van het beroemde kinderboek ‘Ronja de roversdochter’ van Astrid Lindgren. Genoeg redenen dus om er langs te rijden en te ontdekken dat Ingrid Bergman gelijk had. De typische wit- en roodgeverfde houten huizen staan gezellig gerangschikt langs de kust, om de grote rots heen. Voor de kust ligt een ware archipel van kleine rotsachtige eilandjes waar we over uitkeken toen we via de kloof de rots hadden beklommen. We begrepen wel hoe dat lijk in die kloof terecht was gekomen in die boeken van Läckberg. Daarna namen we een duik in zee en deden we een ‘fika’ in de haven (koffie met wat lekkers).

We bereikten Fjällbacka na een rit over verschillende eilanden langs de Bohuslänse kust, die met elkaar verbonden zijn met een pont. Daar rijd je met je auto op en als hij vol is, vaart hij naar de overkant. Dat deden we drie keer voordat we weer op het vaste land waren na twee nachten doorgebracht te hebben op het eiland Orust, het op drie na grootste eiland van Zweden. Op Orust stonden we op een mooie langgerekte camping vol campers en stacaravans en een romantisch berkenpad dat je naar een rustig strandje bracht tussen grillige rotspartijen. Ook hier uitzicht op talloze rotsen in zee en een grote steiger waarvandaan je via een zwembadtrapje zo de zee in stapt. Een van die dagen op Orust namen we een ferry naar Gullholmen en Käringon, plaatsjes op kleinere eilanden in de buurt, al net zo pittoresk als Fjällbacka. In Gullholmen spraken we een gepensioneerde leraar die een klein natuurmuseum had ingericht vol opgezette vogels. Hij sprak een beetje Nederlands en met hem noemde ik de vogels bij hun Nederlandse namen. IJseend. Zaagbek. Kleine Alk. Grote Jager. 

Geheel anders waren de dagen in Götenborg, waar we logeerden bij Tobias, zijn vrouw Karin en hun kinderen, die in een vrijstaand huis in een buitenwijk wonen. Tobias is een studievriend van Peter Gijs uit Edinburgh, waar ze beiden planologie studeerden. Hij werkt tegenwoordig op zijn eigen stedenbouwkundig bureau in het centrum. Op de dag dat wij drie jaar getrouwd waren, lunchten we samen met hem en liet hij ons zijn bureau zien. Daarvoor hadden we Götenborg al van boven gezien vanuit de ‘lipstick’, een lelijke rood en wit gekleurde kantoortoren die een prachtig uitzicht over de stad en de haven geeft. De rest van de dag slenterden we door de stad, bekeken een kerk en het ‘Kronhuset’, een oud gebouw dat nog door de Nederlanders is gebouwd en bezochten het kunstmuseum, waar we onderdeel werden van een kunstwerk door een potje te tafeltennissen. Om de dag natuurlijk te eindigen met een feestelijke maaltijd in een goed restaurant, hoewel we natuurlijk eigenlijk liever naar dat concert van Texas waren gegaan. Maar goed, de oesters en de steak smaakten ook. En gelukkig kregen we de volgende dag nog een feestelijke lunch in de tuin van Tobias op de koop toe; het was immers 6 juni, ‘vlagdag’, nationale feestdag dus iedereen was vrij. Muziek van ABBA deed de rest.

En nu zijn we inmiddels weg van de kust, het binnenland in. En dat binnenland betekent: bossen en nog eens bossen. En meren. Veel meren ook. Aan een zo’n meer, Råvarp, staan we nu op een kleine camping, waar we vanuit de tent een idyllisch uitzicht hebben op het meer. ‘s Ochtends nemen we een frisse duik en ontbijten we uitkijkend over het uitgestrekte water. De camping ligt bij het plaatsje Dals Långed, een goede uitvalsbasis voor het Dalsland, zoals het hier heet. We bezochten een oude papierfabriek die nu gebruikt wordt als atelier en galerie voor kunstenaars en een ingenieuze sluis bij het plaatsje Håverud.