Pech op de Gibb River Road

15 juli 2017 - Broome, Australië

Luistertip: 'Stayin' alive' (The Beegees) https://youtu.be/oQwNN-0AgWc

Volgens de legende komen in Derby 's nachts de baobabbomen tot leven om met hun talrijke kronkelende armen tegen de 'killer-croc-mensen' te vechten die uit het moeras komen gekropen. Wat wel werkelijk gebeurt is een snelle getijdewisseling aan de kust die een verschil van tien meter tussen eb en vloed kan geven en tot twee kilometer het binnenland in moerasachtig land voeroorzaakt waar overheen een weg en een wandelpad naar Derby leiden. Ook helpt de kunstenaar Mark Norvel in zijn grote atelier annex galerie aboriginals zich te uiten door kunst te maken die gebaseerd is op hun oude mythes rond Wandjina, de geest die het leven schept. In het bezoekerscentrum verschaffen de goed geïnformeerde medewerkers alles wat je nodig hebt om de Gibb River Road te overleven, de ongeasfalteerde weg door de Kimberley, een gebied dat bij Derby begint of eindigt. Best een interessant stadje dus daar aan de westkust van Australië, maar wij hadden er liever niet vier dagen doorgebracht. Dat we dat wel moesten doen, kwam door de pech die ons overviel op de Gibb River Road toen we van Drysdale River Station naar Mitchell Falls reden.

Vol goede moed en een camper vol met diesel, boodschappen en extra veel water, vertrokken we zaterdag uit Darwin. De weg ging via Pine Creek en Katherine naar Kununurra, de laatste grotere plaats voordat je vanuit oostelijke richting de Gibb River Road (GRR) op rijdt. Zondag kwamen we na 800 kilometer in de wielen aan in Kununurra en de volgende dag stonden we om 6.00 al op om de laatste dingen te regelen voor we echt de bewoonde wereld gingen verlaten en de outback betraden. Outback: ongeasfalteerde wegen, weinig pompstations, geen winkels, een paar campings, riviertjes die over de weg stromen en geen telefoonontvangst. En als je dan de geasfalteerde weg verlaat en je hebt de auto in 4WD-stand gezet en wat lucht uit de banden gelaten, is dat best even spannend. Zeker als na een half uur hobbelen met niet meer dan 60 km per uur de eerste rivier verschijnt waar je dwars doorheen moet en waarvan je weet dat hij zoutwaterkrokodillen kan bevatten die zeer gevaarlijk zijn. De Pentecost River. Zo spannend als het eruit ziet, zo makkelijk was het eigenlijk. De rivieren staan laag in de droge periode en dat betekent dat je door een laagje water van hooguit 20 cm moet. Er zouden nog vele smalle stroompjes volgen en die gevaarlijke zoutwaterkrokodillen hebben we gelukkig nooit gezien. Het liep allemaal voorspoedig, de auto maakte wel een hoop lawaai op die stoffige wasbordwegen, maar dat leek logisch. De eerste nacht sliepen we bij Home Valley Station, een familiecamping met klein zwembad en de tweede dag reden we 242 kilometer via het idyllische Ellenbrae station waar we koffie met heerlijke scones dronken naar Drysdale River Station, een camping en pompstation aan de Kalumbura Road die van de GRR naar het noorden loopt. 

Die Kalumbura Road brengt je naar de Mitchell watervallen, een van de indrukwekkende plekken in de Kimberley, die we graag wilden zien. Het is woensdag 5 juli als we van Drysdale River Station naar Mitchell Falls rijden. De Kalumbura Road is slechter dan de GRR en vaak rijden we niet harder dan 40 k/u. Maar we zien wel dingo's, kraanvogels en kangoeroe's en het landschap om ons heen is uitgestrekt en groots. Als we bijna bij de afslag richting Mitchell Falls zijn, gaat er ineens een rood lampje in het dashboard branden. Het lampje van de accu. We stoppen meteen en zoeken op wat dit betekent: 'Stop imidiate and call your Toyotadealer'. Ha ha, weet u wel waar we zijn? Vrij snel stopt er een andere auto. Gelukkig is het nog redelijk druk. Een monter type met hipsterbaard stapt uit en gaat meteen zijn nieuwste applicatie halen. Een apparaatje dat verbonden is met een app op zijn iPhone die de motor controleert op oneffenheden. Hij kan niets geks vinden. Wel lijkt het erop dat de accu's niet helemaal vol meer zijn. Wat moeten we doen? Terugrijden? We besluiten toch naar Mitchell Falls te rijden omdat we daar het dichtste bij zijn. Volgens onze goed geoutilleerde hipster zou het 'worst case scenario' zijn dat de accu's leeg raken maar dan is er altijd wel iemand die ze weer op kan laden. 

Als we bij Mitchell Falls aankomen, is de hoofdaccu leeg. De auto start niet meer en de ranger daar moet ons een 'jumpstart' geven om de camper op een plek op de camping te kunnen zetten. Het is een kleine natuurcamping met alleen wc's en een kraan met stromend water. We bellen met de verhuurder van de camping en hebben snel contact met een man op de camping die meer verstand heeft van auto's dan wij. Zijn conclusie: de 'alternator' is kapot, het apparaat dat ervoor zorgt dat tijdens het rijden de accu oplaadt. 'Wisselstroomdynamo' in het Nederlands. Zo leer je nog eens wat. We besluiten een dag hier te blijven om de watervallen te bekijken en daarna zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde grotere stad te rijden om de camper te later maken. Dat zal Derby zijn, 723 kilometer ver. Ondertussen heeft onze camperverhuurder met de ranger geregeld dat onze beide accu's worden opgeladen. Hij beweert overigens ook dat die kapotte alternator moet komen doordat wij te bruusk door water zijn gereden. Onze fout dus. 

We laten het maar even voor wat het is en genieten de volgende dag van de prachtige Mitchell Falls. Hoe ver in de outback je ook bent, bij deze natuurcamping is gewoon een helikopterbedrijfje dat vluchten in de omgeving regelt. We kijken elkaar eens aan en denken: dat hebben we wel verdiend. In een geweldige helikoptervlucht van zes minuten vliegen we van de camping naar de watervallen, draaien er een paar rondjes overheen en worden ernaast afgezet. Daar bekijken we de adembenemende watervallen nog eens vanaf een rots aan de zijkant en zwemmen in de riviertjes en beekjes aan de bovenkant. 's Avonds eten we met Jane en Natalya uit Perth die naast ons op de camping staan, beide verpleegkundigen. We praten over werk, familie, boeken, aboriginals en accu's. Jane rijdt tijdelijk op een vrachtwagen en leert ons de accu's eruit en erin te halen. Zij gaan de volgende dag ook weer terug naar Drysdale River Station en bieden aan een uur achter ons aan te rijden. Mochten wij dan stranden, dan kunnen zij ons komen redden. 

Gelukkig hebben ze dat niet hoeven doen en zijn we na Drysdale in twee dagen naar Derby gereden. Onderweg hebben we Manning Gorge nog bekeken waar we opnieuw heerlijk gezwommen hebben in een natuurlijk zwembad bij watervallen. Het gebied waar de Gibb River Road doorheen kruist, is in westelijke richting een stuk mooier, grilliger en afwisselender, met bruinrode rotsformaties die als grote muren in het landschap staan. Zondag 9 juli kwamen we aan in Derby en de volgende ochtend brachten we de auto naar de garage van Colin, de relaxte garagehouder die gelukkig constateert dat er helemaal geen water in de wisselstroomdynamo zit, maar dat ie gewoon versleten is. En hij constateert nog wel meer gebreken. De schokdempers bijvoorbeeld. Dus dat hoorden we de hele tijd rammelen. Colin belde met onze camperverhuurder en wist hem te overtuigen dat ons geen blaam trof. We hoefden dus niets te betalen maar de nieuwe wisselstroomdynamo moest wel helemaal uit Perth komen. Woensdag zou de auto pas gerepareerd worden. 

Inmiddels zijn we 200 kilometer verder in het mooie stadje Broome. Maar als je nog eens een rondleiding door Derby wilt, bel ons! 

(Foto's van Mitchell Falls en de helikoptervlucht volgen later)

English translation

Bad luck on Gibb River Road 

Song suggestion: "Stayin' alive" by the Beegees 

According to the legend the boab trees in Derby come to life at night to fight with their numero's arms the 'killer-croc-people' that crawl from the swamps. What really happens is an enormous tidal movement with a difference of ten metres between low and high tide, creating a swampy plain extending 2 kilometres inland through which a road and a footpath lead to Derby. Also, in his large studio annex gallery, artist Mark Norvel helps Aborigines to express themselves through art based on their beliefs around Wandjina, the spirit that creates life. In the visitor centre the knowledgeable staff provides everything you need to know on how to survive the Gibb River Road, the famous unsealed road through the Kimberley, an area that starts or ends in Derby. So quite an interesting town there on the west coast of Australia, though we had prefered not to spend four days there. That we had to, was because of bad luck that happened to us while on the Gibb River Road between Drysdale River Station and Mitchell Falls. 

Full of courage, in a campervan with plenty of diesel, food and water, we left Darwin. Via Pine Creek and Katherine we drove 800 kilometers to Kununurra, the last larger settlement before you enter the Gibb River Road (GRR) from the east. The next day we got up at 6AM to arrange the last things before we really left civilization and entered the Outback. Outback: unsealed roads, very few fuel stations and shops, a few campsites, rivers that flow over roads and no phone reception. So when you leave the tarmac, put the car in 4wd mode and reduce the tyre pressure, it is quite exciting. Especially if after half an hour of driving no more than 60 kilometers per hour the first river appears which you have to cross knowing that the very dangerous salt water crocodiles live in it. The Pentecost River. As exciting as it looks, it was actually very easy to cross. Rivers are low in the dry period and that means that the water level is at most 50cm. Many small streams followed and the dangerous salties we never encountered. It all went very well, even though the car made a lot of noise on the dusty corrugated roads, but that seemed logical. The first night we camped at Home Valley Station, a family camping with small pool, and the second day we drove 242 kilometers via the idyllic Ellenbrae Station where we had coffee with delicious scones to Drysdale River Station, a camping and fuel station on the Kalumburu road that runs north off the GRR. 

That Kalumburu road brings you to the Mitchell waterfalls, one of the impressive sights in the Kimberley, which we really wanted to see. It is Wednesday, July 5, when we drive from Drysdale River to Mitchell Falls. The Kalumburu road is in a worse condition than the GRR and often we drive not faster than 40 km per hour. But we see dingos, cranes and kangaroos and the landscape around us is wide and great. When we are almost at the turn off to Mitchell Falls suddenly a warning light in the dashboard comes on. The light of the battery. We stop immediately and search in the booklet what this means: stop immediately and call your Toyota dealer. Haha, do you know where we are? Pretty soon another car stops. Luckily it is still fairly busy in this part of the Outback. An easy going type with hipster beard gets out of his car and immediately gets his newest gadget. A device that is connected to an app on his iPhone which checks the car computer for faults. He can't find any. However, it seems that the batteries are not quite full anymore. So what do we do? Drive back? We decide to move on to Mitchell Falls because we are close. According to our well equipped hipster the worst case scenario would be that the batteries run flat but then there is always someone around who can help charging them again. 

When we arrive at Mitchell Falls, the main battery is indeed dead. The car will not start anymore and the park ranger there gives us a jump start, so that we can park our camper on a spot on the campsite. It is a small nature camp with only toilets and a tap with running water. We call the owner of the van and speak to a man on the campsite who has better understanding of cars than we have. His conclusion: the alternator is broken, the device that ensures that while driving the batteries are charging. You learn a little while in the bush. We decide to stay at the waterfalls for a day before driving to the nearest larger city to have the camper fixed. That will be Derby, 723 kilometers from the Falls. In the meantime our rental agency arranged with the ranger that both batteries would be charged. The agency claims that the broken alternator is caused by us having driven through water. It would be our fault so to say. 

We leave that for the moment and enjoy the beautiful Mitchell Falls the next day. And no matter how far we are in the Outback, in this national park there is a helicopter company that offers flights to the Falls. We look at eachother and agree that we have earned it: in a great helicopter flight of six minutes we fly from the campsite to the waterfalls, making a few rounds over the falls to be dropped off next to them. There we look at the breathtaking waterfalls and swim in the rivers and streams at the top. At night we eat with Jane and Natalya, nurses from Perth, who are standing next to us on the campsite. We talk about work, family, books, Aborigines and batteries. Jane temporarily drives trucks and teaches us how to swap and replace the batteries. The next day they also go back to Drysdale River station and offer to stay behind us on the road there. In case we'd strand, they can come and help us. 

Luckily that was not necessary and after Drysdale we drive in two days to Derby. On the way we did still manage to visit Manning Gorge where we had a lovely swim in a natural pool at waterfalls. The area which the GRR crosses towards the west is beautiful and varied with red brown rock formations in large walls rising from the landscape. On Sunday July 9, we arrived in Derby and the next morning we dropped the car at Colin's, the relaxed garage owner close to the camp site, who luckily concluded that absolutely no water came into the alternator, but that it rather was worn out. And he finds some more defects. The shock absorbers for example. So that's the rattling we heard all the time. Colin called with our rental agency and convinced the owner that there was no blame on us. So we did not pay anything but the new alternator had to be flown in from Perth. Only on Wednesday the car would be repaired. 

The fixed car has now brought us 200 kilometers further south to the beautiful town of Broome. But if you want a tour of Derby, please call us!
 

Foto’s

4 Reacties

  1. Willemijn Nicolaas:
    15 juli 2017
    Wat een verhaal weer, gelukkig geen krokodillen tegen gekomen!!!
  2. Robin:
    15 juli 2017
    Wat een avonturen. Geweldig. En onvergetelijk. Veel plezier nog en blijf schrijven.
  3. Lisette & Ruurd:
    15 juli 2017
    Oh dat klinkt bekend: wij pech met de dynamoriem in de woestijn in Oman! :) Enjoy mates!
  4. Betsie:
    17 juli 2017
    Er weer van genoten van verhaal en foto,s !!! Byzonder gaaf !