Roadtrains op de melkweg

Luistertip: 'Under the milky way' (The Church) https://youtu.be/mA54NBtPKdI

West-Australië is leeg en uitgestrekt. De tweebaanswegen voeren door landschappen die zich waar je ook kijkt lijken te vermenigvuldigen in het oneindige. Soms is dat landschap eentonig, vaak vol natuurlijke kleuren. Lage bergen van grijze, bruin- tot bijna paarsrode steen zijn begroeid met kleine mosgroene bomen en de lucht staat er helblauw boven. Na een paar dagen in Broome reden we met onze gerepareerde camper zuidwaarts richting Port Hedland, een klein Rotterdam dat vanuit het binnenland door kilometers lange treinen bevoorraad wordt met ijzererts. Bij Port Hedland sloegen we linksaf het binnenland in waar de wegen vol zijn van zogenaamde roadtrains: vrachtwagens met drie tot vier aanhangers waardoor een soms wel 75 meter lange wagen ontstaat. Duurt wel even voor je die hebt ingehaald. Ze rijden dag en nacht door, merkten we tijdens onze gratis overnachting op een rest area naast de weg, waar het buiten de denderende roadtrains om de zoveel tijd, compleet stil en donker is. Ideaal voor een schitterend uitzicht op de zuidelijke sterrenhemel en de melkweg, die als een witte bespikkelde band tussen de sterrenbeelden heen loopt. 

Die sterrenhemel was ook goed te zien op de rustige camping in het Karijini National Park. De camping is opgebouwd in 'loops': ronde weggetjes waarlangs de kampeerplaatsen liggen en die naar dieren vernoemd zijn. Wij stonden aan de Kangaroo loop. Van daaruit liep een wandelpad naar de Dales Gorge, een diepe kloof in het landschap waar een rivier door loopt en waar je in én langs kunt lopen. En als je erin loopt, kom je uit bij een waterval en een meertje waar het heerlijk zwemmen is. De volgende dag reden we naar een andere plek in het Karijini National Park, waar een aantal Gorges samen komen. Dat is een adembenemend gezicht. Vervolgens kun je in één van de gorges afdalen en langs een 'amfitheater' via een 'spider walk' naar de 'Kermits pole' lopen, waden en klimmen. Waarom dat meertje naar de Muppetkikker is vernoemd, is ons een raadsel maar de weg ernaartoe is een spectaculaire uitdaging. Kniediep waad je door ijskoud water om daarna met handen en voeten tussen rotswanden door te kruipen. Op een gegeven moment kun je niet meer verder maar dat wil je ook niet. 

Van het Karijini Park reden we weer richting kust. We lunchten in het mijnwerkersstadje met de prachtige naam Tom Price en overnachtten op een idyllische kleine camping waar we verwelkomd werden door Alison,  een krasse senior die als vrijwilliger op de camping werkte. 's Avonds zaten we met een biertje en andere 'Grey Nomads' om het kampvuur en maakten we foto's van de hemel vol sterren boven onze hoofden. De volgende dag bereikten we Exmouth, een stadje op een grote landtong die rechtstreeks de Indische oceaan in steekt. Exmouth vormt de toegang tot het Ningaloo Marine Park, dat de stranden en de zee rond de landtong omvat. In de zee bevindt zich een enorm koraalrif met veel kleurrijk zeeleven en het park is beroemd omdat je er kunt zwemmen met Walvishaaien, de grootste vissen ter wereld. Daar betaal je wel bijna 400 dollar per persoon voor dus dat hebben we toch maar niet gedaan. We hebben wel gesnorkeld en gezwommen. Dat snorkelen viel een beetje tegen: het water was nogal zanderig waardoor je weinig zicht had en er stond een pittig windje wat de stromingen sterker maakte dan ze al waren. Maar met een boek op een stoel op het sneeuwwitte strand, uitkijkend over de azuurblauwe Indische oceaan, vermaak je je ook uitstekend. De dag erna deden we dat in Coral Bay nog eens dunnetjes over. 

Het was me dus wel weer een enerverend weekje. En dan heb ik nog niet eens verteld dat we ook nog naar de film zijn geweest. In de mooie nostalgische openluchtbioscoop 'Sun Pictures' in Broome zagen we onder alweer een heldere sterrenhemel 'Viceroys house', een film over de periode dat India onafhankelijk wordt van Groot Brittannië. Plaats van het handeling: het paleis in Delhi waar wij in februari door de tuinen liepen. 

English translation

Road trains on the Milky Way 

Western Australia is empty and outstretched. The dual carriageways run through landscapes that seem to multiply indefinitely. Sometimes that landscape is monotonous, often it is full of natural colors. Low mountains of gray, brown to almost purple-red stones are covered with small moss-green trees and the sky stands out above it in clear blue. After a couple of days in Broome, we drove our repaired motorhome southwards towards Port Hedland, a small Rotterdam, which is supplied with iron ore from the interior mines by kilometers of trains. At Port Hedland, we turned left inland where roads are full of so-called road trains: trucks with three to four trailers, creating a 75 meter long train. It takes time for you to take them over. They drive day and night, we noticed in a rest area annex free camp spot next to the road, where apart from the passing road trains, it is completely quiet and dark. Ideal for stunning views of the southern night sky and the galaxy, which runs like a white band between the constellations. 

That starry sky was also good at the quiet campsite in the Karijini National Park. The campsite is set up around loops: circle roads named after animals along which the camp sites are located. We stood on the Kangaroo loop. From there, a footpath runs to the Dales Gorge, a deep gorge in the landscape where a river passes and where you can walk through. And if you walk to the end, you'll get to a waterfall and a lake where you can swim. The next day we drove to another place in the Karijini National Park, where several gorges come together. That's a breathtaking view. Then you can descend into one of the gorges and walk, wade and climb past an 'amphitheater' via a 'spider walk' to the 'Kermit pool'. Why that small lake is named after the frog from the Muppets is a mystery, but the way to get there is a spectacular challenge. Up to your knees you wade through ice cold water to then crawl over the walls of the gorge at your hands and feet. At one point you can not go any further, but you actually do not want to either. 

From the Karijini Park we drove back to the coast. We lunched in the mining town with the beautiful name Tom Price and stayed at an idyllic little campsite at a working station where we were welcomed by Alison, a vital senior who worked as a volunteer at the campsite. In the evening we sat with a beer and other 'grey nomads' around the campfire and made pictures of the sky full of stars above our heads. The next day we reached Exmouth, a town on a large peninsula into the Indian Ocean. Exmouth provides access to the Ningaloo Marine Park, which includes the beaches and the sea around the peninsula. In the sea there is a huge coral reef with a colourful marine life and the park is famous because you can swim with whale sharks, the world's largest fish. You pay almost 400 dollars per person to do so, so we decided against it. We did snorkel and swim instead. Snorkeling was a bit disappointing though: the water was murky, leaving you with little sight and a strong breeze made the currents stronger than they were. But with a book in a chair on the white sandy beach, overlooking the azure Indian Ocean, there isn't much to complain. The next day we had another swim in the sea at Coral Bay. 

So it was another happening week in paradise. And than I did not even tell that we did go to the movies. In the beautiful nostalgic open-air cinema 'Sun Pictures' in Broome, we saw (again under a clear starry sky) the movie 'Viceroys house', a film about India's independence from Great Britain in 1947. Place of action: the palace in Delhi where we walked through the gardens in February.