Als otters door Angkor

(For English, scroll down)

(Luistertip: 'Cambodia' van Kim Wilde, https://youtu.be/3T2VizbQAwY) 

Op donderdagavond was het druk in de Cambodjaanse stad  Siem Reap. De straten van het centrum stonden vol met mensen, brommertjes, tuktuks en auto's. Harde muziek overal. Jongeren beschoten elkaar met waterpistolen en strooiden wit talkpoeder in het rond. Het is Cambodjaans nieuwjaar. Volgens het Theravada Boeddhisme dat in Zuid-Oost Azië wordt aangehangen, start het nieuwe jaar bij de eerste volle maan in april en traditioneel wordt er dan met water gegooid bij wijze van symbolische zegening. Ook vanuit de bus naar Battambang die we na vier dagen Siem Reap namen, zagen we in elk dorp veel waterpret met allerhande waterpistolen. Hadden wij de dagen daarvoor maar van die pistolen gehad. Het was smorend heet terwijl we de beroemde tempels van Angkor bij Siem Reap bekeken. Nat werden we natuurlijk toch wel want we zweetten als otters. Niet echt ideaal weer om met de fiets van tempel naar tempel te trekken, maar goed. We besloten drie dagen uit te trekken om de tempels te bekijken. Hierdoor konden we het rustig aan doen en in de middag uitrusten van gedane arbeid bij het kleine zwembad van het hotel. 

Angkor Wat is bij iedereen waarschijnlijk wel bekend als werelderfgoed. In feite is de Angkor Wat slechts één van de tientallen tempels en gebouwen uit het oude Khmer-rijk die ten noorden van Siem Reap zijn gevonden. Het Khmer- of Angkorrijk duurde van de 9e tot de 15e eeuw en daarna zijn de tempels lang vergeten geweest en overwoekerd door de jungle. Hoe dat eruit zag, is nog te zien aan de tempel Ta Phrom waarbij als enige tempel de bomen niet weg zijn gehaald. Dat is een spectaculair gezicht met enorme bomen die met wortels als tentakels de tempels omarmen. De makers van de film 'Tomb Raider' zagen er de ideale omgeving in waar Lara Croft gespeeld door Angelina Jolie haar monsters bevocht. Ook een van de poorten van Angkor Thom, de grote omheining die koning Jayavarman VII liet bouwen, komt in de film voor. Jayavarman was de eerste Boeddhistische koning van het Khmer-rijk die in de 12e eeuw regeerde. Hij liet onder andere de bijzondere Bayon-tempel bouwen, waar 54 torens zijn minzaam glimlachende beeltenis bevatten. Toch blijft de Angkor Wat zelf, die eerder werd gebouwd, het pronkstuk. Het is een goede suggestie van de Lonely Planet om een bezoek aan de Angkor Wat tot de laatste dag te bewaren. De eerste twee dagen ploeterden we zwetend op de fiets langs verschillende tempels en gebouwen en rustten uit tijdens lange lunches. Op dag 3 namen we om 5.00 's ochtends een tuk tuk naar Angkor Wat om hem met honderden anderen bij zonsopgang te kunnen bewonderen. De zon bleef die ochtend jammergenoeg achter sluierbewolking maar de Angkor Wat is er niet minder mooi door. 

Siem Reap heeft zich door de vele toeristen ontwikkeld tot een bruisend stadje waar je je geen moment hoeft te vervelen, met restaurants en cafés voor elke smaak. We kwamen er zondag aan het eind van de middag aan na een reis van 12 uur. 's Ochtends om 5.15 stonden we al in de rij voor een treinticket op het Hua Lumpongstation van Bangkok. De trein naar Aranyaprathet vertrok om 5.55 en raakte gedurende de rit goed gevuld. De gangpaden stonden vol waardoor verkopers zich lastig langs de passagiers moesten wurmen. Gelukkig hadden wij een zitplaats. Warm was het ondertussen ook. De wind en de ventilatoren deden hun werk maar als de trein stilstond, merkte je goed dat het 35 graden was. Op het station van Aranyapraphet liep het zweet meteen in stralen over ons lijf. Gelukkig hadden we in de trein al vervoer naar de grens geregeld: tijdens de rit sprak een Amerikaanse man met twee kinderen van een Thaise vrouw mij aan. Of we met hen een taxi wilden delen naar Siem Reap. Hij had het vaker gedaan en wist een guesthouse dat dit goed kon regelen voor een redelijke prijs. We hadden inmiddels verhalen gelezen dat het nog best een opgave was om zonder opgelicht te worden vervoer van de Cambodjaanse grensplaats Poipet naar Siem Reap te krijgen - en dat onder de brandende zon - dus we sloten de deal. Het bleek een goede. We werden door een Thaise jonge vrouw door de hele douaneprocedure geleid, die door de drukte nog best lang duurde, en stapten anderhalf uur later in een koele auto op weg naar Siem Reap in land nummer 15, waar we erachter kwamen dat de oudste dochter van de Amerikaan niet zijn dochter maar zijn nieuwe vriendin was. 

English translation

Floating through Angkor like otters 

Thursday evening it was busy in the Cambodian town of Siem Reap. The downtown streets were full of people, mopeds, tuk-tuks and cars. Loud music everywhere. Young people soak each other with water pistols and white talcum powder is thrown around. It's Cambodian New Year. According to Theravada Buddhism, which Southeast Asia adheres to, the new year starts at the first full moon in April. Traditionally water is then thrown by way of symbolic blessing. Also from the bus to Battambang which we took after staying for four days in Siem Reap, we saw lots of water from all sorts of water pistols in every village. If only we had had such guns the days before. It was shockingly hot when we visited the famous temples of Angkor in Siem Reap. Ofcourse we got wet, but that was because we were sweating like otters. Not exactly ideal weather to go temple watching by bicycle, but anyway. We decided to allocate three days to see the temples. This allowed us to take it easy and relax in the afternoon by the small hotel pool. 

Angkor Wat is probably known to most as world heritage. In fact, the Angkor Wat is only one of dozens of temples and buildings built by the ancient Khmer empire that have been found north of Siem Reap. The Khmer empire lasted from the 9th to the 15th century after which the temples were long forgotten and overgrown by the jungle. How that must have looked like, can still be seen at the Ta Phrom temple, the only one where the trees are not taken away. This is a spectacular sight with huge trees that embrace the temples with roots like tentacles. The makers of the movie "Tomb Raider" picked this as the ideal environment in which Lara Croft (played by Angelina Jolie) fought her enemies. Also one of the gates in the wall encircling the complex of Angkor Thom, built by the great king Jayavarman VII, is in the movie. Jayavarman was the first Buddhist king of the Khmer Empire who ruled in the 12th century. He amongst others built the special Bayon temple, with 54 towers containing his affably smiling effigy. Yet, the earlier built Angkor Wat temple itself remains the showpiece. It is a good suggestion of the Lonely Planet to save visiting the Angkor Wat until the last day. The first two days we cycled around the various temples and buildings, dripping with sweat and recovering during long lunch breaks. On day three we took a tuk tuk to Angkor Wat at 5 AM to watch the sun rise with hundreds of others. The sun unfortunately remained hidden behind veil clouds but Angkor Wat is no less beautiful then. 

Because of the many tourists, Siem Reap has evolved into a bustling town where you do not have time to be bored, with restaurants and cafes to suit every taste. We arrived Sunday at the end of the afternoon after traveling for 12 hours. In the morning at 5:15 we were already in line for a train ticket at Hua Lumpong Station in Bangkok. The train to Aranyaprathet at the Cambodian border left at 5:55 and filled up rapidly during the ride. The aisles were full making it difficult for the food and drink vendors to squeeze past. Luckily we had a seat. Meanwhile, hot it was. The wind through the open windows and the fans did their job but when the train stopped, you well noticed that it was 35 degrees. Upon arrival at the station of Aranyapraphet sweat immediately ran over our bodies. Luckily we had already arranged transport to the border: during the trip an American man who was on the train with his two children of a Thai mother asked me whether we wanted to share a taxi to Siem Reap. He had done this before and knew a guesthouse that arranged this for a reasonable price. We already had read stories that it was quite a task to get transport from the Cambodian border town of Poipet to Siem Reap without being ripped off - which we weren't looking forward to under the scorching sun - so we closed the deal. It turned out good. We were greeted by a Thai young woman at the station who guided us through the entire customs procedure which still took quite a long time because of the crowds, and one and a half hour later we were in a cool car on the way to Siem Reap only to find out that the eldest daughter of the American was not his daughter but his new girlfriend.