Nemo, Bromo, Olga en Willy

Luistertip: 'Dansen op de vulkaan' (De Dijk): https://youtu.be/vAKdX2pzKw8

Groene heuvels, uitgestrekte rijstvelden, talrijke tempels, vriendelijke mensen, rustige stranden en koraal vol kleurige vissen: Bali heeft zich al van zijn beste kant laten zien. En we zijn er pas een paar dagen. Maandagmiddag om vier uur arriveerden we bij Mango Moon, ons guesthouse in Pemuteran, een klein plaatsje aan de noordkust van Bali. Een kamer met aan de ene kant een badkamer in de open lucht en aan de andere kant een terras aan een prachtige tuin vol met bananenplanten. Het ontbijt bestaat dan ook uit bananensap en bananenpannenkoek. Binnen tien minuten waren we op het strand, waar we onze handdoeken uitspreidden en om de beurt een stukje gingen snorkelen. Het echte snorkelwerk zou de volgende dag volgen toen we op 'snorkeltour' gingen naar Pulau Menjangan, een klein eiland voor de kust, omringd met riffen. Met een Russisch gezin en een Duits stel voeren we in een uur over een kabbelende zee in het zonnetje naar het eiland, waar we na een korte uitleg om de beurt het water in plonsden. En als je dan met je hoofd naar beneden in het water hangt, is het stil en ben je alleen met de vissen en het koraalrijke rif. De stralen van de zon schijnen rechtstreeks de diepte naast het rif in en de vissen pronken met hun prachtige kleuren om je heen. Jammer dat je naast vissen ook plastic bekertjes tegenkomt. We snorkelden een uurtje, aten mie goreng uit een plastic bakje op het eiland en verplaatsten ons naar een andere plek om nog een stukje te snorkelen. Weer heel mooi en de gids wees zelfs een anemoonvisje aan dat kronkelde door een zeeanemoon; we hadden Nemo gevonden! Maar ondertussen begon het weer om te slaan. De boottocht terug was een stuk wilder: het regende licht en er was ook een wind opgestoken. Deinend over de golven, klotsten we terug richting kust. Nat waren we toch al.

Bali bereikten we ook per boot. Vanaf de Javaanse kustplaats Banyuwangi gaan meerdere ferry's en twee jongens van het guesthouse waar we die nacht hadden geslapen, brachten ons op de scooter naar de haven. 's Ochtends hadden we lekker rustig aan gedaan en lang ontbeten op het dakterras. Met een Hongaars stel spraken we over reizen en de Hongaarse politiek. De avond ervoor waren we na een lange dag in Banyuwangi aangekomen. Een dag die ons naar de beroemde Bromovulkaan bracht, een van de vele vulkanen op Java. De Bromovulkaan is een actieve vulkaan die in 2011 nog uitgebarsten is. De laatste jaren houdt hij zich rustig maar hij rookt wel continue. Om zes uur in de ochtend stond een jeep voor de deur van ons guesthouse in Malang waar we onder een strakblauwe lucht mee de bergen in reden. Bromo ligt in een vallei die in feite de krater is van een grotere, ingezakte vulkaan. Door de vallei rijd je richting kraterrand om die vervolgens te voet te beklimmen. Het laatste stuk is een steile trap. En dan ineens kijk je in de diepte en klinkt een oorverdovend geraas: oog in oog met het binnenste van de aarde. Stomend watergas in een groot gat. Gelukkig was het niet druk op de rand want elkaar passeren is best een risico. Na de krater reden we nog naar het uitkijkpunt waar je zicht hebt op het hele gebied. En dat is werkelijk een adembenemend uitzicht. Begrijpelijk dat het populair is om hier de zonsopgang te zien. De jeep reed ons vervolgens naar een dorpje op de rand van de vallei waar we samen met drie Fransen en een Spanjaard in een lokaal rammelbusje naar Probolinggo snelden. Daar namen we de trein naar Banyuwangi. In de coupe was het gezellig druk en spraken we met mensen die op weg waren naar huis voor Lebaran, het einde van de Ramadan.

Ook gezellig was het in Jona's Homestay in Malang (Java). Sowieso is er in Malang veel Nederlands erfgoed te bewonderen - de stad werd eind 18e eeuw door de Nederlanders gesticht - maar de tweede avond in Malang werd helemaal een Nederlands feestje door Olga en Willy. Toen de eigenaresse van Jona's homestay hoorde dat wij uit Nederland kwamen, nodigde ze ons meteen in vloeiend Nederlands uit om de volgende dag crêpes te eten met Nederlandse vrienden van haar. Om 17.00 werden we verwacht. Die dag hebben we een wandeling door het centrum van Malang gemaakt die ons langs oud-koloniale huizen, Chinese tempels, protestantse kerken, markten, moskeeën en een vogeltjesmarkt bracht. We dronken koffie bij Toko Oen, waar de menukaart ook in het Nederlands is en de gasten verwelkomd worden met 'gezelligheid'. Ook hebben we een bijzondere wijk bezocht: Warana Warani, die tijdens een project van een kunstenaar samen met de bewoners in alle kleuren van de regenboog is geschilderd. Eenmaal op tijd terug bij Jona's Homestay, zaten de vrienden al klaar: Olga en Willy. Helemaal Tempo Doeloe. Sinds 10 jaar weer in Indonesië maar daarvoor jaren in Nederland gewoond: in Maastricht, in Vlissingen. En Willy had in de keuken gestaan. Blijkbaar hadden we het gisteren verkeerd verstaan want op tafel stonden twee schalen vol heerlijk gekruide krab. Dat had de eigenares gisteren blijkbaar op zijn Engels uitgesproken. Maar het mocht de pret niet drukken. Met vette vingers van het pellen en breken, kletsten we over Nederland en Indonesië.

En nu zijn we in Munduk, een dorpje op de rand van een heuvel in het binnenland van Bali. Hyang Lala Homestay heeft kamers met een terrasje dat uitkijkt over de groene vallei vol rijstvelden. En op het dakterras waar we ontbijten, kijk je zelf tot aan de zee en zie je de vulkanen van Java door de wolken schemeren. We maakten een wandeling door de bossen langs watervallen, beekjes, kleine restaurantjes en tempels en dwars door de rijstvelden die volop in bloei staan. Bali op zijn best.

English translation

Nemo, Bromo, Olga and Willy 

Green hills, vast rice fields, numerous temples, friendly people, quiet beaches and coral reefs full of colorful fish: Bali has all of it and shows it. And we have only been here for a few days now. Monday, around 4PM we arrived at Mango Moon, our guesthouse in Pemuteran, a small town on the north coast of Bali. A room with on one side a bathroom in the open air and on the other side a terrace looking out over a beautiful garden full of banana trees. Breakfast therefore consisted of banana pancake and banana juice. Within ten minutes we could reach the beach, spread out our towels and take turns practicing snorkelling off the beach. The real snorkelling would be the next day when we went on a snorkeling tour to Pulau Menjangan, a small island off the coast, surrounded by reefs. With a Russian family and a German couple we sailed in an hour over a quiet sea and in the sun to the island, where after a short explanation we jumped into the water. And when you are then looking down in the water, it's quiet and you are alone with the fish and reef. The rays of the sun shine directly into the depth next to the reef and fish show off their beautiful colors around you. It's a pity that next to fish you also encounter plastic cups. We snorkeled for an hour, ate mie goreng from a plastic container on the island and moved to another place for some more snorkelling. Again very nice and the guide pointed out that famous little orange fish in a sea anemone; we had found Nemo! But now the weather started to change. The boat trip back was a bit wilder: it was raining and the wind picked up. Hovering over the waves, we slowly but surely sailed back towards the coast. We were wet already anyhow. 

We reached Bali by boat. From the Javanese coastal town Banyuwangi multiple ferries leave for Bali and two boys working in the guesthouse where we slept that night brought us to the port on the scooter. In the morning we took it easy and enjoyed a long breakfast on the roof. With a Hungarian couple we talked about travel and Hungarian politics. The evening before, we arrived in Banyuwangi after a long day. A long day that brought us to the famous Bromo vulcano, one of the many volcanoes on Java. The Bromo is an active volcano which last erupted in 2011. In recent years it stays quiet while continuously releasing smoke. At 6AM a Jeep stopped in front of the door of our guesthouse in Malang from where we drove into the mountains under a cloudless sky. Bromo is located in a valley which in fact is the crater of a larger, collapsed volcano. Through the valley you drive towards the crater rim which you climb by foot, the last bit up steep stairs. And then you suddenly look into a deep crater which releases a deafening noise: face to face with the interior of the Earth. Steaming vapor in a large hole. Luckily it was not that busy on the edge because passing eachother there could be risky. After the crater we moved up to the vantage point from where you have a great view over the whole area. It is understandable that seeing the sunrise from here is so popular. The Jeep then drove us to a village on the edge of the valley from where we rushed down to Probolinggo in a rickety local bus with three French and Spaniard. There we took the train to Banyuwangi. In the train it was nicely busy and cozy and we talked with people who were on their way home for Lebaran, the end of Ramadan. 

It was also cozy in Jonah's homestay in Malang (Java). First of all in Malang there is a lot of Dutch Heritage to admire - the city was founded by the Dutch in the late 19th century - while on the second night in Malang we ended up in a small Dutch party thrown by Olga and Willy. When the owner of Jonah's homestay heard that we were from Netherlands, she invited us immediately and in fluent Dutch to eat crêpes the next day with Dutch friends of her. We were expected to be there at 5PM. That day we made a walk through Malang along colonial houses, Chinese temples, Protestant churches, markets, mosques and a bird market. We drank coffee at Toko Oen, where the menu is in Dutch, welcoming the guests with 'gezelligheid'. We also visited a special district: Warana Warani, a small kampung which during a project of an artist together with the residents was painted in all colors of the rainbow. Once back at Jonah's homestay, the friends were waiting: Olga and Willy. Completely Tempo Doeloe (i.e. still living a bit of the life in the Dutch colony). Since 10 years they are back in Indonesia after having lived in the Netherlands for years: in Maastricht and Vlissingen. And Willy had been cooking. Apparently we had misunderstood the food the day before, as on the table in front of us were two plates full of deliciously seasoned crab. The owner apparently used the English pronounciation yesterday. But that didn't spoil the taste. With fatty fingers we peeled crab and chatted about the Netherlands and Indonesia. 

And now we are in Munduk, a village on the slopes of the mountains in the interior of Bali. Hyang Lala Homestay has rooms with a terrace overlooking the green valley full of rice fields. And on the roof terrace where we have breakfast, you look down to the sea and you see the volcanoes of Java glimmer through the clouds. We made a walk through the woods along waterfalls, streams, small restaurants, temples and rice fields that were in full growth. Bali at its best.