Van gehucht tot metropool

En toen waren we weer in Tokyo, waar we vier weken geleden meteen na onze aankomst uit wegreden. In de uitgaanswijk Shinjuku hebben we een hotel dat eigenlijk een appartement is, met een check-in via een tablet bij de ingang en codes om de deuren te openen. Voor we woensdag weer naar huis gaan, hadden we nog drie dagen om deze enorme metropool te bekijken en beleven. Te beginnen op het uitkijkpunt van het Tokyo Metropolitan Government building van waaraf je een mooi uitzicht hebt over de stad. Echt heel mooi is dat echter niet; Tokyo heeft weinig echte ‘landmarks’ dus het ziet er alle kanten op een beetje hetzelfde uit. Dat bijzondere gebouwen er wel degelijk zijn, merkten we tijdens een wandeling over Omote-sandō, een soort Champs-Elysee waar alle grote modehuizen een exorbitant, bijzonder vormgegeven winkel hebben. De volgende dag zagen we er nog meer in andere wijken van de stad. Tokyo heeft niet echt een centrum maar verschillende (grote) wijken met elk een eigen kleur. Hoewel consumptie wel de boventoon voert. We liepen door wijken als Ginza, Yanasen en Roppongi, bezochten een grote tempel, meerdere kunstwinkels, het Nationaal Museum en stonden op het dak van een winkel om het beroemde diagonale zebrapad van Shibuya te bekijken, waar de winkelende mensen als mieren de straten betreden te midden van de hoge gebouwen vol lichtgevende reclamezuilen. En dan hebben we ook nog gin-tonics gedronken en gedanst in het gaydistrict van Shinjuku, hebben we geknuffeld met robots en zijn we naar een les Bikram Yoga geweest. Gelukkig kennen we de posities uit ons hoofd want de les was volledig in het Japans. 

We arriveerden in Tokyo met de bus vanuit Hakuba. Mensen die zich de Olympische Winterspelen van 1998 in Nagano herinneren, weten wellicht dat de verschillende pistes van het skigebied van Hakuba destijds toneel waren van deze Japanse spelen. Drie maal raden wat wij twee dagen in Hakuba deden? In het dorpje Happo-one waar de liften en de hotels liggen, hadden we een kamer in de Modjo Lodge. Dat bleek jarenlang Australische eigenaars gehad te hebben, die na de verkoop met het de hele familie nog steeds elk jaar het guesthouse bevolken. Dat was gezellig, maar ook een beetje overheersend. Toch hadden we leuke gesprekken en leerden we dat Japan het Oostenrijk is voor Australiërs. Ondanks de slechte weersvoorspelling juist op de dag dat wij wilden gaan skiën, hebben we toch een middag en een ochtend lekker geskied. De voorspelde regen viel eigenlijk alleen in de nacht en de vroege ochtend. Dat veroorzaakte wel een beetje papperige sneeuw, maar hé, we zijn in de Japanse Alpen en we skiën! 

De besneeuwde bergtoppen waren de dagen voordien al dichtbij geweest: de stad Matsumoto - waar we twee nachten verbleven - ligt in een breed dal met de Japanse Alpen op de achtergrond en ook op onze wandeling over de Nakasendō-weg vormden ze een prettig uitzicht. Want na de Kumado Kodo vorig weekend, liepen we nog een stuk van een in Japan beroemd pad. Na de tweede dag Kumado Kodo kwamen we ‘s middags aan in de kleine vissersplaats Katsuura. De vissers hier jagen vooral op tonijn. Je kunt dan ook overal tonijn eten - er zelfs mee ontbijten in de ochtendzon - en voordat we dat deden zagen we de dode vissen in enorme aantallen netjes op rij in open loodsen liggen, klaar voor de handel. Best een heftig gezicht. We reisden die dag van Katsuura in ruim drie uur naar Nagoya, met een plaats voorin een lokale trein waardoor we mee konden kijken met de machinist. Net Rail Away. Vanuit Nagoya was het nog anderhalf uur naar Nakaysugawa, waar we bij het vallen van de avond aankwamen en nog drie kwartier moesten wachten op de bus naar het gehucht Magome, ons startpunt van het stuk Nakasendō dat we gingen lopen. De Nakasendō is de oude weg van de Samurai van Kyotō naar Tokyo. Stukken daarvan zijn nog in tamelijk oorspronkelijke staat en kun je bewandelen van het ene pittoreske dorpje naar het andere. In Magome hadden we een typisch Japans guesthouse met half pension dus toen we er rond 19.00u aankwamen, stond de uitgebreide maaltijd al klaar op lage tafels. Ook het ontbijt was uitgebreid en zorgde voor een goede basis voor de wandeling. We kwamen de drie jonge Duitsers die we de dag ervoor in de bus ontmoetten, meerdere keren tegen maar gelukkig geen beren, daarvoor had ik te hard de bel geluid die om de zoveel tijd op het pad staat om beren weg te jagen. 

En nu is onze maand Japan weer voorbij. En dan heb ik nog niet eens over de dag in de prettige stad Matsumoto geschreven, waar we het mooie oude kasteel bezochten en twee musea. Matsumoto is de geboorteplaats van kunstenares Yayoi Kusama, wier kunstwerken we al op Naoshima tegen waren gekomen. Een van de iconen van Japan, die we zullen onthouden van deze mooie reis.