Springende bultruggen

En toen kwam er om kwart over vier ineens een Britz-camper de camping in Denham oprijden met twee inwoners van Wezep erin. Gerrit en Neeltje, de ouders van Peter Gijs, waren zes dagen geleden in Perth aangekomen na een lange vlucht via Dubai en waren, na twee dagen bij een kennis, met een camper naar het noorden komen rijden. Het plaatsje Denham ligt op een schiereiland in Shark Bay, een gebied dat tot werelderfgoed behoort vanwege de enorme diversiteit aan flora en fauna, onder en boven water. Wij hadden het uitgekozen als de plek waar ouders en (schoon)zoon na zeven maanden herenigd werden en er twee plekken op de Camping Sea View gereserveerd. We namen een biertje op het weerzien en gingen voor de verandering weer eens uit eten. Bij hotel Shark Bay. De volgende ochtend reden we rond half tien weg naar Monkey Mia, beroemd om de dolfijnen die er sinds de jaren zestig elke ochtend naar de kust komen om vissen gevoerd te krijgen. We hadden geluk: de derde voeding was net begonnen en twee vrouwtjesdolfijnen (Shock en Piccolo) zwommen al hongerig rond. We deden onze slippers uit en gingen bij de andere toeristen in het water staan. En dan zwemt er een dolfijn vlak langs je, een geweldige ervaring. Er zouden de komende dagen nog meer zeezoogdieren volgen. 

Vanuit Monkey Mia reden we via Eagle Bluff en Shell Beach naar Hamelin. Eagle Bluff is een uitkijkplaats op een grote rots waarvan je rechtstreeks de ondiepe azuurblauwe zee in kijkt en roggen, schildpadden en haaien kunt zien. We bakten er een eitje en raakten aan de praat met twee Nederlandse meiden en een ouder echtpaar met Nederlands/Canadese roots. Shell Beach is weer een ander verhaal: daar ligt het brede heuvelachtige strand vol met kleine witte kokkels en het zeewater is er zouter dan elders. En dan vind je bij Hamelin nog stromotolieten, kleine paddestoelvormige rotsen in het ondiepe zeewater die door micro-organismen zijn gevormd; niet voor niets dus, dat dit gebied tot het werelderfgoed behoort vanwege de natuur. In Hamelin stonden we twee nachten op een prettige 'station stay', een soort kamperen bij de boer: nuchter, kleinschalig en middenin de natuur. 's Avonds kookten en aten we in de 'kampkeuken' die vol was met andere campinggasten en dus vol met verhalen. Neeltje vond het tot nu toe de mooiste camping. 

Op woensdag reden we naar Kalbarri, een plaatsje aan de kust met een baai waarin een landtong ligt. Ook hier veel natuurschoon te bewonderen. Parken met wilde bloemen en rotsformaties, grote witte pelikanen die vis komen snoepen die door de vissers vers gevangen is en van juni tot september zwemmen voor de kust scholen bultruggen, walvissoorten met enorme buikvinnen en de neiging om het water uit te springen. Om kwart voor negen stonden we klaar op de kade om met zo'n twintig anderen aan boord te gaan van een klein schip dat ons naar de bultruggen zou brengen. Eerst met grote vaart beukend door de branding, daarna op open zee turend over het water naar fonteinen die de walvissen verraden. Al snel zagen we de eerste fonteinen en de ruggen en staartvinnen kwamen dichterbij. De schipper deed er alles aan om zo dichtbij mogelijk te komen tot we na anderhalf uur de hoofdprijs  konden incasseren: twee uit het water springende exemplaren die spetterend neerkwamen. Tevreden koersten we terug naar de kust en na een goede lunch wandelden we over de kliffen ten zuiden van Kalbarri waar de zee en de wind een grillig patroon in het landschap achter hebben gelaten waardoor paddestoelvormige rotsen ontstaan. Mushroom Rock heet het dan ook. 

Het gebied daar heet 'Rainbow Valley' vanwege de kleurige rotsen en vandaar reden we via 'Pot Alley' en 'Pink Lake' naar de camping 'Linga Longa Station Stay', een route gesponsord door het COC Australië, ha ha. De bomen rond de camping groeien krom van de harde zeewind die er staat en de volgende dag sloeg het weer om. Na maanden zon en hoge temperaturen, keken we voor het eerst weer tegen een grijze lucht aan en reden we de hele dag in de regen. We stopten in Northampton voor koffie, in Geraldton voor lunch en voor een slaapplaats op de olijfgaarde van Beth en Richard in Greenough. Beth runt hun Bed & Breakfast en Richard heeft een bouwbedrijfje, dus dat klikte goed met Gerrit en Neeltje. Van Beth mochten we 's avonds koken en eten in een van de kamers en haar schattige hondjes Purdy en Pip hielden ons gezelschap. 

De volgende dag reden we verder naar het zuiden langs de Indian Ocean Drive naar het plaatsje Cervantes. Van daaruit kun je een stuk woestijn bezoeken waar duizenden kalkstenen pilaren in het zand staan: de 'Pinnacles'. De aangelegde autoroute door het enorme woud van pilaren kwam goed uit want om de tien minuten viel er wel een regenbui. Dat leverde wel mooie dramatische donkere luchten op boven het okergele landschap. Die middag reden we door een glooiend groene omgeving met koeien, schapen en kangoeroes naar een camping in het plaatsje Moora, de laatste stop voor we eindhalte Perth bereiken waar we onze trouwe camper weer gaan inleveren.
English translation

English translation

Jumping humpback whales 

And then it became a quarter past four when suddenly a Britz motorhome with two residents of Wezep arrived at the camping in Denham. Gerrit and Neeltje, the parents of Peter Gijs, got to Perth six days ago after a long flight via Dubai and drove to the North after two days staying with an acquaintance. The town of Denham sits on a peninsula in Shark Bay, a World Heritage area because of the huge variety of flora and fauna, under and above water. We picked it as the place where parents and son (in law) would be reunited after seven months and booked two sites on the campsite Sea View. We raised a beer to the reunion and went out for diner - for a change - at the Shark Bay Hotel. The next morning around half past nine we drove to Monkey Mia, famous for the dolphins that since the 1960s swim up to the beach every morning to get fed with fish. We were lucky: the third and last feeding of the day had just started and two female dolphins (Shock and Piccolo) swam already hungrily around. We took off our flip flops and stood next to the other tourists in the water. And then a dolphin swims just along you, a great experience. More marine mammals would follow in the next days. 

From Monkey Mia we drove via Eagle Bluff and Shell Beach to Hamelin. Eagle Bluff is a view point on a big rock from which you directly look into the shallow azure sea below and can see rays, turtles and sharks. We fried an egg and got to talk with two Dutch girls and an older couple with Dutch / Canadian roots. Shell Beach is yet another story: the beach is made of small white cockles and the seawater there is saltier than elsewhere. And at Hamelin stromatolites, small mushroom shaped rocks are formed by micro organisms in shallow seawater. So it is not for nothing that this area is a World Heritage site because of its nature. In Hamelin we spent two nights on a pleasant 'station stay', a camp site at the farm: sober, small-scale and in the middle of nature. In the evening we cooked and ate in the camp kitchen, which was full with other camping guest and therefore full of stories. Neeltje thought this camp site was the most beautiful one so far. 

On Wednesday we drove to Kalbarri, a place on the coast where a river ends up in the Indian Ocean. Here too a lot of natural beauty could be admired. Parks with wild flowers and rock formations, great white pelicans that come to get fish that is freshly caught by fishermen and from June to September off the Coast schools of humpback whales swim past, whale species with huge fins and which tend to jump out of the water. At a quarter to nine we were ready at the quay with around twenty others to board a small vessel that would bring us to the humpback whales. First, with great speed, we had to manouvre through the surf, then at open sea we stared over the water to spot sprays that would betray the whales. Soon we saw the first fountains, backs and fins came closer. The skipper did everything to get us as close as possible, and after one and a half hour we could collect the prize: two specimens jumping out of the water that came down splashing on the sea. Satisfied we headed back to the coast and after a good lunch we walked over the cliffs south of Kalbarri where the sea and the wind formed a capricious pattern in the landscape from which mushroom shaped rocks arise: Mushroom Rock called therefore. 

The surrounding area is called "Rainbow Valley" because of the colorful rocks and afterwards we drove through "Pot Alley" and "Pink Lake" to the campsite "Linga Longa station stay", a route sponsored by the Australian Gay & Lesbian Support organisation, ha ha. Trees around the camping grow sideways because of the the hard sea winds in the area and the next day the weather did change. After months of sund and high temperatures, for the first time we looked at a grey sky and we drove all day in the rain. We stopped in Northampton for coffee, in Geraldton for lunch and for sleeping in the olive grove of Beth and Richard in Greenough. Beth runs their bed & breakfast and Richard has a building firm, so there was a click with Gerrit and Neeltje. Beth offered us to cook and eat in one of the rooms and here cute dogs Purdy and Pip kept us company. 

The next day we drove further south along the Indian Ocean Drive to the town of Cervantes. From there you can visit a piece of desert where thousands limestone pillars rise up from the sand: the "Pinnacles". The car route through the landscape to view the pillars came in handy, as every ten minutes heavy rain fell down. Soaking, but also showing a beautiful dramatic dark hanging above the yellow soil. That afternoon we drove through rolling green hills, full of cattle, sheep and kangaroos to a municipal camping in the town of Moora, the last stop before we'd reach our final destination of Perth where we have to return our loyal campervan to its owner.